มีร้านอาหารจำนวนมากทีเดียวกำลังเจอปัญหา ความเสื่อมศรัทธาจากลูกค้าและหลายร้านต้องปิดตัวหลังจากทายาทมารับช่วงต่อสาเหตุมาจาก คุณภาพรสชาติเปลี่ยน และบริการที่ไม่เหมือนเดิม
โดยธรรมชาติของคนไทย และคนจีนที่เปิดร้านขายอาหาร สิ่งที่เขาหวงแหงนมากที่สุดคือสูตรการปรุงหรือ ในอีกกรณีไม่ได้หวงแต่มันเป็นเรื่องของพรสวรรค์สิ่งที่เกิดคือ เมื่อรุ่นบุกเบิกตายจากไปสูตรต่างๆ ก็ตายไปพร้อมกัน เช่นเดียวกับรสชาติ หนำซ้ำ รุ่นลูกมารับช่วงต่อ ยังบริการแย่ลง และมีปรับเพิ่มราคา ลูกค้าเลยพากันหาย
ในมุมคนกินจะรู้ดีรสชาติร้านนั้น ร้านนี้เป็นอย่างไรและที่เขาเป็นลูกค้าประจำส่วนสำคัญก็เพราะความอร่อยนี่แหละ อย่างร้านราดหน้าร้านนึงรุ่นพ่อแม่บุกเบิก มีลูกค้าติดแน่น ทุกโต๊ะเต็ม รอต่อคิวยาว ไม่มีบ่นเพราะติดใจในความอร่อย ต่อมาลูกขอขยายกิจการไปเปิดอีกแห่ง เอาชื่อพ่อไปแปะแต่คนไม่มี เพราะรสชาติมันไม่ได้ ความอร่อยผิดกัน
เหตุการณ์ลักษณะนี้ไม่ค่อยเกิดกับอาหารฝรั่งเพราะหนึ่ง ฝรั่งเป็นพวกทำตามสูตร และพร้อมขายสูตร สองอาหารฝรั่งความหลากหลายของเครื่องปรุงน้อยกว่า (อาหารไทยแค่มะนาวคนละฤดูก็ให้รสชาติความเปรี้ยวต่างกัน)
แต่ ถ้ามองกันแบบธุรกิจครอบครัวเรื่องสูตรตายก็อันตรายมากกับร้านอาหารขนาดเล็กถึงกลางและทำให้เสียโอกาสในการแข่งขัน เนื่องจากคนทำร้านอาหารรุ่นพ่อแม่ไม่ได้มองถึงความเป็นธุรกิจแต่ทำเพื่อเป็นอาชีพเลี้ยงดูครอบครัวโดยลืมไปว่า ร้านอาหารคือธุรกิจที่สร้างโอกาสทำกำไรได้ดีไม่แพ้ธุรกิจใหญ่ๆ เลย
นำมาเล่าสู่กัน เผื่อเป็นประเด็นให้ได้นึกถึงในระยะยาว อย่างที่เคยบอกครับว่า การทำร้านอาหารเป็นธุรกิจที่เปิดง่ายและก็ตายง่ายเช่นกัน แต่ถ้าสามารถทำให้เติบโต ส่งรุ่นต่อรุ่นได้ โดยคุณภาพไม่เปลี่ยนก็จะกลายเป็นธุรกิจทำเงินเย็นๆ ทีเดียว เพราะมันคือ ปัจจัยที่มนุษย์ขาดไม่ได้
หมายเหตุ : ข้อมูลที่นำมาเผยแพร่เป็นประสบการณ์ตรง ที่ได้จากเจ้าของกิจการร้านอาหารประเภทต่างๆ
