มีร้านอาหารจำนวนไม่น้อยเกิดขึ้นจากการลงขันร่วมทุนของบรรดาเพื่อนฝูง หรือญาติพี่น้องจะด้วยทำร้านเพราะสาเหตุใดก็ตามร้านอาหารขนาดเล็กที่มีหุ้นส่วนหลายคนจะมีจุดเปราะบางกว่าร้านขนาดเล็กที่ทำคนเดียว หรือมีหุ้นส่วนน้อยคน
จุดแรกคือ ความไม่ชัดเจนในหน้าที่ของแต่ละคน
จุดสองคือ ความไม่ชัดเจนในคอนเซ็ปร้านร่วมกัน
จุดสามคือ ความไม่แน่นอนในรายรับ
มีไม่น้อย ที่เริ่มต้นทำร้านอาหารด้วยความความเป็นเพื่อนแต่ต้องจบลงด้วยความบาดหมางจากความเปราะบางแรก จะนำไปสู่ความขัดแย้งรุนแรงทำน้อยได้มาก ทำมากได้น้อย จุดนี้ต้องชัดเจนแต่แรกทะเลาะกันให้จบก่อนลงทุนร่วมกันใครจะทำหน้าที่อะไรในร้านหรือใครจะไม่ทำหน้าที่อะไรเลยเป็นเพียงผู้ร่วมลงทุนก็ต้องชัดเจนว่า ใครจะได้เงินเดือนหรือ ส่วนแบ่งเท่าไหร่อย่างไร ไม่เช่นนั้นปัญหาจะเกิดตามมาในอนาคตแน่ๆ
ความเปราะบางสอง โดยธรรมชาติของความเป็นมนุษย์ทั่วไปผู้ที่ลงทุนมากกว่ามักคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์เหนือกว่าคนอื่นดังนั้นหากจำนวนเงินลงทุนของหุ้นส่วนไม่เท่ากันต้องชัดเจนในการกำหนดรูปแบบร้านว่าใครจะมีบทบาทกำหนดทิศทางหรือจะกำหนดร่วมกันจำนวนเงินลงทุนไม่มีผลต่ออำนาจตัดสินใจหรือไม่อย่างไร
ความเปราะบางสาม จุดนี้คือจุดเสี่ยงที่สุดของการสิ้นสุดกิจการต่อให้ชัดเจนในความเปราะบางข้อแรกและข้อสองแต่หากยอดขายไม่เป็นไปตามเป้าทุกอย่างก็จบได้เพราะร้านอาหารขนาดเล็กที่มีหุ้นส่วนหลายคนส่วนมากหุ้นส่วนมักจะทำงานในร้านด้วยตัวเองไม่ได้จ้างลูกน้อง ด้วยข้อจำกัดเงินทุนลองนึกภาพตามว่าถ้าร้านมีหุ้นส่วน 5 คนทุกคนต้องมีเงินเดือน อาจเดือนไม่มากและไปคาดหวังส่วนแบ่งผลกำไร
อย่าลืมว่า เงินเดือนต่อให้ไม่มากแต่ถ้าทุกคนมีเงินเดือน (ซึ่งทุกคนที่ทำงานในร้านควรจะตั้งเงินเดือน) ก็เท่ากับร้านมีฟิกคอร์สค่าแรงพนักงาน 5 คนดังนั้นเป้ายอดขายเพื่อให้ถึงbreak evenก็ต้องสูงเป็นธรรมดาสิ่งที่มักจะเกิดตามมากับร้านอาหารขนาดเล็กคือยอดขายไม่ถึง break evenคราวนี้แหละปัญหาตามมาแน่หรือต่อให้ถึง break evenมีเงินพอหมุนเวียน พอจ่ายเงินเดือนแต่ไม่เหลือเงินกำไรไว้ปันผลก็จะเกิดปัญหาตามมาได้อีกเมื่อแต่ละคนต้องทำงานหนักตั้งแต่เปิดร้าน ยันปิดร้านคนทำหน้าที่ซื้อวัตถุดิบต้องตื่นตีสามตีสี่ เพื่อไปตลาด คนรับไม้สุดท้ายต้องเก็บกวาดล้างถึงตีหนึ่ง ตีสอง ยิ่งถ้าเป็นร้านกลางคืนเจอลูกค้านั่งยาวไม่ยอมเลิกเจ้าของร้านไม่กล้าไล่ก็นั่งรอปิดร้านยันสว่าง
ความคิดด้านลบจะเริ่มเกิดกับหุ้นส่วน
“มันไม่คุ้มกับเหนื่อย”
“กรูทำอะไรอยู่ว่ะเนี่ย”
“หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ ทำงานประจำก็ดีอยู่แล้ว”
“บลาๆๆๆๆๆๆๆ”
ความขัดแย้งอื่นๆ จะเกิดตามมาเพราะจุดเสี่ยงของร้านอาหารขนาดเล็กหุ้นส่วนหลายคนอยู่ที่ยอดขายนี่แหละ ต้องทำยอดขายให้สูงกว่าร้านขนาดเดียวกันที่มีหุ้นส่วนน้อยหลายเท่าตัวเพื่อให้คุ้มการลงทุนของหุ้นส่วนทุกคน เช่น ถ้าเป็นร้านขนาดเล็กทั่วไปยอดเดือนล่ะ 300,000 บาทอยู่ได้สบาย แต่เมื่อเป็นร้านหุ้นส่วนหลายคนต้องทำยอดให้ได้ 600,000 บาท ถึงจะพอไหว
แต่ข้อจำกัดของร้านอาหารขนาดเล็กคือ กำลังแรงงาน กำลังการรับลูกค้า จะเพียงพอต่อการทำยอดต่อเดือน 3 แสนขึ้นไปหรือไม่นี่แหละที่น่ากังวลแทน จะกลายเป็นว่า ต่อให้ขายดีลูกค้าแน่นร้านแต่สุดท้ายยอดขายก็ไม่ถึงจุดคุ้มทุน
ทางออกในความเห็นส่วนตัวคือ ต้องชัดเจนแต่แรกว่า เป้าหมายการทำร้านร่วมกันคืออะไร จะทำเพื่อเป็นแหล่งเงินเดือนประจำ หรือจะทำเพื่อปั้นเป็นธุรกิจ ถ้าเป้าหมายแรกเหนื่อยและเสี่ยงแน่ๆ ถ้าเป้าหมายสองทุกคนเห็นตรงกันอาจเป็นการยอมกัดก้อนเกลือเพื่อรอวันเติบโต เก็บทุนต่อทุนให้กิจการขยายใหญ่ขึ้น อดทน อดทน และอดทน แต่ก็ต้องมีความชัดเจนว่าจะต้องอดทนถึงเมื่อไหร่ และการวางแผนธุรกิจของร้านทุกด้านต้องรอบคอบตั้งแต่แรก
เมนูให้บริการร้านเพื่อนแท้ร้านอาหาร
✌Signature Menu✌
?สัมมนาแบ่งปันความรู้นำไปใช้ได้จริง
?คอนซัล ให้คำปรึกษา
?เซ็ตอัพระบบร้าน/ระบบแฟรนไชส์
?ทำการตลาด/Content Marketing
?ปั้นแบรนด์/Branding
?ฝึกอบรม จัดทำคู่มือปฏิบัติงาน ระเบียนร้าน
?ออกแบบรูปเล่มเมนูด้วยด้วยสูตรกลยุทธ์ทำกำไร
:
?สั่งเมนู : 091-780-4724 / 085-020-8607
?Inbox : http://m.me/restaurantbuddy
